Οι ερμηνείες των ονείρων χρονολογούνται από το 3000-4000 π.Χ., όπου καταγράφηκαν σε πήλινες πλάκες. Πάντα ο άνθρωπος γοητευόταν από τα όνειρά του και πάντα προσπαθούσε να τα κατανοήσει.

Σε κάποιες αρχέγονες κοινωνίες,  οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να διακρίνουν τη διαφορά ανάμεσα στον κόσμο των ονείρων και την πραγματικότητα. Ή μπορεί, απλά, να επέλεγαν να μην κάνουν τη διάκριση. Είδαν ότι ο κόσμος των ονείρων δεν ήταν μόνο επέκταση της πραγματικότητας, αλλά ότι ήταν ένας πιο ισχυρός κόσμος.

Στην ελληνική και ρωμαϊκή εποχή τα όνειρα ερμηνεύονταν σε θρησκευτικό πλαίσιο, καθώς πιστεύονταν ότι ήταν άμεσα μηνύματα από τους θεούς ή από τους νεκρούς. Οι άνθρωποι εκείνης της εποχής αναζητούσαν στα όνειρά τους λύσεις, σχετικά με το τι να κάνουν και ποια πορεία δράσης να ακολουθήσουν.

Πίστευαν ότι τα όνειρα προειδοποιούσαν και προέβλεπαν το μέλλον. Χτίστηκαν ακόμα και ειδικά ιερά όπου οι άνθρωποι μπορούσαν να πάνε εκεί να κοιμηθούν, με την ελπίδα ότι θα μπορούσαν να λάβουν ένα μήνυμα μέσω των ονείρων τους. Η πίστη τους στη δύναμη των ονείρων ήταν τόσο ισχυρή,  που υπαγόρευε ακόμη και τις ενέργειες των πολιτικών και στρατιωτικών ηγετών. Για την ακρίβεια, οι ερμηνευτές ονείρων συνόδευαν ακόμη και στρατιωτικούς ηγέτες στη μάχη για να βοηθήσουν στη στρατηγική του πολέμου.

Ο Έλληνας φιλόσοφος, Αριστοτέλης, πίστευε ότι τα όνειρα ήταν αποτέλεσμα φυσιολογικών λειτουργιών. Τα όνειρα μπόρεσαν να διαγνώσουν ασθένειες και να προβλέψουν την εμφάνιση ασθενειών.

Κατά την Ελληνιστική περίοδο, η κύρια εστίαση των ονείρων ήταν επικεντρωμένη γύρω από την ικανότητά τους να θεραπεύουν. Οι ναοί, που ονομάστηκαν  Ασκληπιεία, χτίστηκαν γύρω από τη θεραπευτική δύναμη των ονείρων. Πιστεύονταν ότι οι άρρωστοι που κοιμόντουσαν σ’ αυτούς τους ναούς, θα λάμβαναν θεραπεία μέσω των ονείρων τους. Οι ερμηνευτές ονείρων βοηθούσαν ακόμα και τους θεραπευτές στην ιατρική τους διάγνωση – πίστευαν ότι τα όνειρα πρόσφεραν ζωτικές ενδείξεις στους θεραπευτές, για να βρουν ποιο ήταν το πρόβλημα με τον άνθρωπο που έβλεπε το όνειρο.

Στην αρχαία Αίγυπτο οι ιερείς λειτουργούσαν και σαν ερμηνευτές ονείρων. Οι Αιγύπτιοι κατέγραψαν τα όνειρά τους στα ιερογλυφικά. Οι άνθρωποι με συγκεκριμένα ζωντανά και σημαντικά όνειρα θεωρούνταν ευλογημένοι και ξεχωριστοί. Ο άνθρωποι που είχαν τη δύναμη να ερμηνεύουν τα όνειρα θεωρούνταν θεϊκά προικισμένοι.

Ο κόσμος των ονείρων μπορεί να θεωρηθεί ως ένα πραγματικό μέρος, που κάθε βράδυ μπορείτε να το επισκεφτείτε με τη ψυχή και το πνεύμα σας. Οι αρχαίοι Κινέζοι πίστευαν ότι η ψυχή αφήνει το σώμα για να πάει σ’ αυτό τον κόσμο. Ωστόσο, αν ξυπνήσουν ξαφνικά, η ψυχή τους μπορεί να αποτύχει να επιστρέψει στο σώμα. Για αυτόν τον λόγο, κάποιοι Κινέζοι ακόμα και σήμερα, είναι επιφυλακτικοί με τα ξυπνητήρια. Ορισμένες φυλές ιθαγενών της Αμερικής, καθώς και μεξικάνικοι πολιτισμοί, μοιράζονται την ίδια ιδέα για μια ξεχωριστή διάσταση ονείρου. Πίστευαν ότι οι πρόγονοί τους ζούσαν στα όνειρά τους και έπαιρναν μη-ανθρώπινες μορφές, όπως τα φυτά. Έβλεπαν αυτά τα όνειρα ως τρόπο επίσκεψης και επαφής με τους προγόνους τους. Τα όνειρα τους βοηθούσαν,  επίσης,  να κατανοήσουν την αποστολή ή το ρόλο τους στη ζωή.

Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, τα όνειρα θεωρούνταν κακά και οι εικόνες τους ήταν πειρασμοί από το διάβολο. Στην ευάλωτη κατάσταση του ύπνου, πίστευαν ότι ο διάβολος γέμιζε το μυαλό των ανθρώπων με δηλητηριώδεις σκέψεις – έκανε τη βρώμικη δουλειά του μέσω των ονείρων και προσπαθούσε να τους παραπλανήσει και να τους οδηγήσει σε λάθος δρόμο.

Στις αρχές του 19^ου αιώνα τα όνειρα απορρίφθηκαν και αποδόθηκαν στο άγχος, στο θόρυβο ή ακόμα και στη δυσπεψία. Επομένως, δεν υπήρχε κανένα νόημα σ’ αυτά. Αργότερα το 19^ο αιώνα, ο Σίγκμουντ Φρόιντ αναβίωσε τη σημασία των ονείρων καθώς και την ανάγκη ερμηνείας. Τότε, όπως είναι γνωστό, έγινε μια επανάσταση στη μελέτη των ονείρων.

Ανακαλύπτοντας αυτούς τους αρχαίους πολιτισμούς, βλέπουμε ότι οι άνθρωποι είχαν πάντα την τάση να ερμηνεύουν τα όνειρά τους. Η Βίβλος, μόνη της, έχει πάνω από επτακόσιες αναφορές σε όνειρα.